Dalej: Obieralność przedmiotów W górę: Problematyka organizacji studiów informatycznych Wstecz: Wprowadzenie

Studia jednolite czy dwustopniowe?

W sposobach kształcenia informatyków w szkołach wyższych można wyróżnić dwa modele: amerykański i europejski. Model europejski charakteryzuje się jednolitym programem studiów magisterskich trwających 4 lata (Belgia, Holandia), 4,5 roku (Niemcy), 5 lat (Dania, Grecja, Portugalia, Włochy), a nawet 6 lat (Hiszpania) [7]. W Grenoble studia informatyczne trwają 3 lata, ale są poprzedzone kursami przygotowawczymi z zakresu matematyki, fizyki i chemii, które trwają 2 lata [7]. Studia informatyczne na uniwersytecie w Helsinkach [12] również mają jednolity charakter i trwają 5 lat (jest co prawda podział na przedmioty undergraduate i graduate, ale w raporcie mówi się tylko o studiach magisterskich i doktoranckich). Model amerykański polega na wprowadzeniu stopnia bakałarza (ang. bachelor). Studia są dwustopniowe. Pierwszy etap studiów kończy się uzyskaniem stopnia bakałarza i jeśli student chce, może kontynuować naukę na poziomie magisterskim (ang. master). Stopień bakałarza uprawnia do wykonywania zawodu i jest uznawany przez organizacje zawodowe. Na przykład na McGill University w Montrealu ten I etap studiów trwa 7 semestrów i również obejmuje studia na kierunku computer engineering [6]. Studia na Imperial College w Londynie i University of Dublin są również prowadzone w stylu amerykańskim; po 3 latach w Londynie, a po 4 w Dublinie student otrzymuje stopień bakałarza i po następnym roku stopień magistra [7]. Na Węgrzech coraz bardziej popularny staje się model amerykański. Na przykład na Uniwerytecie Attila József w Szeged wprowadzono studia dwustopniowe [5]. Pierwszy poziom trwa 3 lata, a drugi wymaga następnych 2 lat studiów. W Polsce mamy w zasadzie do czynienia z modelem europejskim, chociaż zaczynają się pojawiać propozycje studiów dwustopniowych. Na przykład gotowy jest projekt dwustopniowych studiów informatycznych opracowany w Instytucie Informatyki AGH [2]. Zgodnie z tym projektem studia inżynierskie trwałyby 7 semestrów, a studia magisterskie kolejne 3 semestry. Semestr VII byłby przeznaczony na pisanie pracy inżynierskiej, a semestr X służyłby przygotowaniu pracy magisterskiej. Wydaje się, że studia dwustopniowe mają potencjalnie szereg zalet w stosunku do studiów jednolitych. Oto niektóre z nich:

Wielu studentów niechętnie studiuje przedmioty teoretyczne. Wprowadzenie studiów dwustopniowych umożliwia przeniesienie głębszych rozważań teoretycznych na poziom magisterski, natomiast na poziomie inżynierskim pozwala położyć większy nacisk na praktyczne aspekty informatyki.
Zdarza się, że np. ze względu na trudną sytuację rodzinną lub finansową studentowi trudno jest ukończyć 5-letnie studia magisterskie. Wprowadzenie studiów dwustopniowych z dyplomem inżyniera po 3 latach studiów może rozwiązać wiele tego typu problemów.
Wprowadzenie tytułu zawodowego inżyniera i ujednolicenie wymagań związanych z jego uzyskaniem umożliwia łatwiejszą wymianę studentów między uczelniami.
Oddzielenie kształcenia na poziomie inżynierskim od kształcenia na poziomie magisterskim może przyczynić się do podniesienia poziomu tych ostatnich. Studia magisterskie będą bowiem podejmować ci studenci, którzy mają do nich motywację.
Zdarza się, że studia informatyczne podejmują osoby, które mają już ukończone inne studia. Decydują się na studia informatyczne, gdyż przedmioty z zakresu informatyki, z którymi zetknęli się w trakcie swoich studiów, zostawiły w nich pewien niedosyt i chcieliby dokładniej poznać metody i narzędzia informatyki. Jednakże dla wielu z nich studia informatyczne w systemie 5-letnim są zbyt długie i zbyt teoretyczne. Wydaje się, że dla takich osób studia na poziomie inżynierskim mogą być optymalnym rozwiązaniem.

Dalej: Obieralność przedmiotów W górę: Problematyka organizacji studiów informatycznych Wstecz: Wprowadzenie